Narzeczony zwiał, bo zaszłam w ciążę. Wyprowadził się, gdy byłam w pracy i zabrał nawet meble. Drań bez honoru – Dziś to on prosi o pomoc…
Byłam pewna, że znalazłam miłość życia. Plany na wspólną przyszłość, obietnice i marzenia – wszystko to runęło w jednej chwili, gdy wróciłam z pracy do pustego mieszkania. On zniknął, zostawiając mnie z testem ciążowym w dłoni i niezliczonymi pytaniami…
Minęło kilka lat. Myślałam, że zamknęłam ten rozdział na zawsze, aż pewnego dnia zobaczyłam jego twarz w drzwiach. Prosił o coś, czego nigdy się nie spodziewałam…
Miłość z bajki, która zmieniła się w koszmar
Kiedy poznałam Tomka, wydawało mi się, że złapałam Pana Boga za nogi. Był przystojny, elokwentny i ambitny. Spotykaliśmy się przez dwa lata, a nasz związek wydawał się idealny. Plany na ślub, dzieci i dom na przedmieściach były jak z obrazka. Wszystko zmieniło się w dniu, gdy na teście ciążowym zobaczyłam dwie kreski.
Przy kolacji powiedziałam mu, że będziemy rodzicami. Wtedy jego twarz przybrała dziwny wyraz – coś pomiędzy strachem a gniewem. „To chyba nie jest najlepszy moment…” – powiedział z wymijającym uśmiechem. Tłumaczył się stresem, karierą i niepewnością finansową. Zrozumiałam wtedy, że Tomek nie jest gotowy na ojcostwo, ale nie sądziłam, że to aż tak go przerazi.
Powrót do pustego mieszkania
Kilka dni później wróciłam z pracy i zobaczyłam, że mieszkanie jest puste. Zniknęły jego rzeczy, moje ulubione meble i sprzęty, które kupiliśmy razem. Zostawił jedynie krótką notatkę: „Przepraszam, ale nie dam rady. Powodzenia.” Cały mój świat się zawalił.
Przez kolejne miesiące musiałam radzić sobie sama. Rodzina pomogła mi stanąć na nogi, a narodziny mojej córki Oli dały mi siłę, jakiej nigdy wcześniej nie czułam. Postanowiłam, że nie dam się złamać i wychowam ją na silną kobietę.
Powrót przeszłości
Minęły trzy lata. Z czasem poukładałam swoje życie. Pracowałam, Ola rosła, a wspomnienie Tomka powoli zanikało. Aż pewnego dnia, gdy wróciłam do domu, zobaczyłam go na progu mojego mieszkania. Wyglądał inaczej – wychudzony, z podkrążonymi oczami, z plecakiem przewieszonym przez ramię.
– Czego chcesz? – zapytałam chłodno.
– Potrzebuję twojej pomocy – powiedział, patrząc mi prosto w oczy. – Nie mam dokąd pójść.
Jego historia
Tomek opowiedział mi, jak jego życie rozsypało się po tym, jak mnie zostawił. Stracił pracę, wpadł w długi, a jego nowa partnerka zostawiła go, gdy dowiedziała się, że jest bankrutem. „Zrozumiałem, co straciłem” – powiedział drżącym głosem.
Słuchałam go w milczeniu, ale w środku wrzałam. Czy naprawdę miałam wybaczyć i przyjąć go pod swój dach? Czy zasługiwał na drugą szansę, skoro zniszczył nasze życie? Spojrzałam na swoją córkę, która ciekawsko wyglądała zza drzwi. „Nie jesteśmy twoją ostatnią deską ratunku” – powiedziałam w końcu. Dałam mu numer do schroniska dla bezdomnych i zamknęłam drzwi.